آچر، آگسٽ 3، 2025
هڪ ٻئي جا بار کڻو، ۽ اهڙي طرح مسيح جي شريعت کي پورو ڪريو.۔
“Bear ye one another’s burdens, and so fulfil the law of Christ.”
8 ۽ سڀ کان وڌيڪ، پاڻ ۾ محبت ۽ پيار رکو: ڇاڪاڻ ته محبت گناهن جي ڪثرت کي ڍڪيندي.
9 هڪ ٻئي جي مهمان نوازي ڪريو بغير ڪنهن رنج جي.
10 جيئن هر ڪنهن کي نعمت ملي آهي، تيئن هڪ ٻئي جي خدمت ڪريو، جيئن خدا جي مختلف فضل جا سٺا نگران.
11 جيڪڏهن ڪو ماڻهو ڳالهائي ٿو، ته ان کي خدا جي ڪلام وانگر ڳالهائڻ گهرجي؛ جيڪڏهن ڪو ماڻهو خدمت ڪري ٿو، ته ان کي ان قابليت سان ڪرڻ گهرجي جيڪا خدا ڏئي ٿو: ته جيئن سڀني شين ۾ خدا جي تعريف عيسيٰ مسيح جي ذريعي ٿئي، جنهن جي تعريف ۽ بادشاهي هميشه لاءِ هجي. آمين.
8. And above all things have fervent charity among yourselves: for charity shall cover the multitude of sins.
9. Use hospitality one to another without grudging.
10. As every man hath received the gift, even so minister the same one to another, as good stewards of the manifold grace of God.
11. If any man speak, let him speak as the oracles of God; if any man minister, let him do it as of the ability which God giveth: that God in all things may be glorified through Jesus Christ, to whom be praise and dominion for ever and ever. Amen.
سبق جو خطبو
3 تڪرار يا بيوقوفي جي ڪري ڪجهه به نه ڪيو وڃي؛ پر ذهن جي عاجزي سان هر هڪ ٻئي کي پاڻ کان بهتر سمجهڻ گهرجي.
4 هر ڪو پنهنجي شين تي نه ڏس، پر هر ڪو ٻين جي شين تي به ڏس.
3 Let nothing be done through strife or vainglory; but in lowliness of mind let each esteem other better than themselves.
4 Look not every man on his own things, but every man also on the things of others.
2 پنھنجي خيمي جي جاءِ کي وڏو ڪر، ۽ انھن کي پنھنجي رھائش جي پردن کي ڊگھو ڪرڻ ڏيو: نه بخش، پنھنجا تار ڊگھا ڪر، ۽ پنھنجا ميخ مضبوط ڪر.
2 Enlarge the place of thy tent, and let them stretch forth the curtains of thine habitations: spare not, lengthen thy cords, and strengthen thy stakes;
1 هاڻ اهو ڏينهن اچي ويو جڏهن ججن فيصلو ڪيو ، ته ملڪ ۾ ڏڪار جو شڪار هو. ۽ بيت لحم يھوديہ جو ھڪڙو خاص ماڻھو موآب جي ملڪ ۾ رھڻ ويو ، ھو ۽ سندس زال ، ۽ ان جا ٻه پٽ.
2 ۽ ھڪڙو ماڻھو اليمليمچ ۽ سندس زال جو نالو نومي ۽ سندس ٻن پٽن مھلون ۽ شيلين جو نالو ھو.
3 ۽ ايلليمڪ نومي جو مڙس مري ويو ، ۽ هو ، ۽ هن کي ٻه پٽ ڇڏيا ويا.
4 ۽ انھن انھن کي موآب جي عورتن جون زالون ورتو. هڪڙي جو نالو اورپه جو نالو هو ، ۽ ٻيو روٿ جو نالو: ۽ اهي اتي اٽڪل ڏهه سال آباد هئا.
5 ۽ محلون ۽ چيلين پڻ انهن ٻنهي مان مري ويو ، ۽ اها عورت پنهنجي ٻن پٽن ۽ سندس مڙس ڇڏي وئي.
6 پوءِ ھو پنھنجي ڌيئرن سان گڏ اٿيو ، ته جيئن ھو موآب جي ملڪ کان موٽي ، ڇاڪاڻ ته مآب جي ملڪ ۾ ٻڌو ھو ته ڪيئن خداوند پنھنجن ماڻھن کي انھن جي ماني ڏيڻ لاءِ ويو آھي.
8 ۽ نعومي پنھنجي ٻن ڌيئرن کي چيو ، جائو ، ھر ھڪ کي ان جي ماءُ جي گھر ڏانھن وڃ: خداوند توھان سان شفقت ڪري ، جيئن توھان مئل ۽ مون سان ڪيو آھي.
14 ... ۽ اورپا پنهنجي ساس کي چمي ڏني. پر روٿ هن ڏانهن نهاريو.
16 ۽ روٿ چيو تہ مون کي ارشاد نه ڪر ته تون کي ڇڏي ، يا پنھنجي پٺيان اچڻ کان موٽي ، ڇو ته تون ڪٿي وڃين ، مان ويندس ؛ ۽ جتي تون گذاريندو ، مان لهندو: تنهنجي قوم منهنجي قوم هوندي ، ۽ توهان جو خدا منهنجو خدا.
18 جڏهن هن ڏٺو ته هوءَ ساڻس گڏ وڃڻ جو ارادو ڪري رهي هئي، تڏهن هوءَ ساڻس ڳالهائڻ ڇڏي وئي.
22 تنهن ڪري نعومي موٽي آئي، ۽ سندس ڌيءَ موآبي روٿ، جيڪا موآب جي ملڪ مان واپس آئي هئي: ۽ اهي جَوَ جي فصل جي شروعات ۾ بيت لحم ۾ پهتيون.
1 And a certain man of Beth-lehem-judah went to sojourn in the country of Moab, he, and his wife, and his two sons.
2 And the name of the man was Elimelech, and the name of his wife Naomi, and the name of his two sons Mahlon and Chilion,
3 And Elimelech Naomi’s husband died; and she was left, and her two sons.
4 And they took them wives of the women of Moab; the name of the one was Orpah, and the name of the other Ruth: and they dwelled there about ten years.
5 And Mahlon and Chilion died also both of them; and the woman was left of her two sons and her husband.
6 Then she arose with her daughters in law, that she might return from the country of Moab: for she had heard in the country of Moab how that the Lord had visited his people in giving them bread.
8 And Naomi said unto her two daughters in law, Go, return each to her mother’s house: the Lord deal kindly with you, as ye have dealt with the dead, and with me.
14 and Orpah kissed her mother in law; but Ruth clave unto her.
16 And Ruth said, Intreat me not to leave thee, or to return from following after thee: for whither thou goest, I will go; and where thou lodgest, I will lodge: thy people shall be my people, and thy God my God:
18 When she saw that she was stedfastly minded to go with her, then she left speaking unto her.
22 So Naomi returned, and Ruth the Moabitess, her daughter in law, with her, which returned out of the country of Moab: and they came to Beth-lehem in the beginning of barley harvest.
2 ۽ روٿ موبيبس نومي کي چيو ، ھاڻي اچو ته مون کي ھلائين وڃان ، ۽ ان جي پٺيان ڪن جو مون کي کنيو ، جن جي نظر ۾ مون کي فضل ملندو.
3 ۽ هوء وئي، ۽ آئي، ۽ لڪن جي پٺيان پوک ۾ پوکي:
8 پوءِ بوعز روٿ کي چيو ، اي ڌيءُ نه ٻڌو؟ نه وڃو ٻئي ميدان ۾ گلن مان نه ، نه ئي هتان کان وڃ، پر منهنجي ڌڻين جي ھميشه رھندي
9 اکين تي پنهنجي اکين کي ري اچو ته اهي تراشي ڪ ،ن ، ۽ توهان جي پويان هنن جي پويان وڃي: ڇا مون نوجوانن تي الزام نه هنيو آهي ته اهي توکي نه ڇڪيندا؟ ۽ جڏھن اوھين پھچي آھيو ، برتن ڏانھن وڃو ۽ انھيءَ کي پيئو جيڪو ان نوجوان ٺڳيو آھي.
10 ان کان پوءِ هوءَ منھن تي بيهي ، ۽ پاڻ کي زمين جي طرف جھڪائي ، ۽ چيائين ، مون کي تنهنجي اکين ۾ فضل ڇو مليو آهي ، ته تون مون کي واقف ڪر ، مان ته اجنبي آهيان؟
11 ۽ بوعز جواب ڏنو ۽ هن کي چيو ، هي منهنجي عورت جي مڙڻ سان جيڪو توڻ ڪيو آهي اهو تنهنجو شيءَ پنهنجي مرڻ کان پوءِ ڪيو آهي. ۽ توهان وٽ هڪ ماڻهو آيو جنهن جي توهان واقف نه هئين.
12 خداوند توھان جي ڪيل ڪم جي بدلو ڏيندو ، ۽ ھڪڙو پورو انعام توھان کي خداوند خداوند اسرائيل جو ڏنو ويندو ، جنھن جي پنن تي تون اعتبار ڪرين ٿو.
17 تنهنڪري هوءَ شام تائين ميدان ۾ رهي،
20 ۽ نعومي پنهنجي ڌيءَ کي چيو، اهو خداوند جو برڪت وارو هجي، جنهن جيئرن ۽ مئلن تي پنهنجي مهرباني نه ڇڏي آهي.
2 And Ruth the Moabitess said unto Naomi, Let me now go to the field, and glean ears of corn after him in whose sight I shall find grace. And she said unto her, Go, my daughter.
3 And she went, and came, and gleaned in the field after the reapers: and her hap was to light on a part of the field belonging unto Boaz, who was of the kindred of Elimelech.
8 Then said Boaz unto Ruth, Hearest thou not, my daughter? Go not to glean in another field, neither go from hence, but abide here fast by my maidens:
9 Let thine eyes be on the field that they do reap, and go thou after them: have I not charged the young men that they shall not touch thee? and when thou art athirst, go unto the vessels, and drink of that which the young men have drawn.
10 Then she fell on her face, and bowed herself to the ground, and said unto him, Why have I found grace in thine eyes, that thou shouldest take knowledge of me, seeing I am a stranger?
11 And Boaz answered and said unto her, It hath fully been shewed me, all that thou hast done unto thy mother in law since the death of thine husband: and how thou hast left thy father and thy mother, and the land of thy nativity, and art come unto a people which thou knewest not heretofore.
12 The Lord recompense thy work, and a full reward be given thee of the Lord God of Israel, under whose wings thou art come to trust.
17 So she gleaned in the field until even,
20 And Naomi said unto her daughter in law, Blessed be he of the Lord, who hath not left off his kindness to the living and to the dead.
13 پوءِ بوعز روٿ کي شادي ڪئي، ۽ هوءَ سندس زال ٿي: ۽ جڏهن هو ان سان گڏ ويو، ته خداوند هن کي پيٽ ڏنو، ۽ هن هڪ پٽ کي جنم ڏنو.
14 ۽ عورتن نعومي کي چيو، خداوند مبارڪ هجي، جنهن اڄ توکي ڪنهن مائٽ کان سواءِ نه ڇڏيو آهي، ته جيئن سندس نالو اسرائيل ۾ مشهور ٿئي.
15 ۽ هو تنهنجي لاءِ تنهنجي زندگي بحال ڪندڙ ۽ تنهنجي پوڙهائپ جو پرورش ڪندڙ هوندو: ڇاڪاڻ ته تنهنجي ڌيءَ، جيڪا توکي پيار ڪري ٿي، جيڪا توکي ستن پٽن کان بهتر آهي، ان کي جنم ڏنو آهي.
16 ۽ نعومي ٻار کي کڻي پنهنجي سيني ۾ رکيو ۽ ان جي سنڀال ڪئي.
17 ۽ سندس پاڙيسرين ان جو نالو عوبيد رکيو، چيو ته، نعومي کي هڪ پٽ پيدا ٿيو آهي؛ ۽ انهن ان جو نالو عوبيد رکيو: هو يسيءَ جو پيءُ آهي، جيڪو دائود جو پيءُ آهي.
13 So Boaz took Ruth, and she was his wife: and when he went in unto her, the Lord gave her conception, and she bare a son.
14 And the women said unto Naomi, Blessed be the Lord, which hath not left thee this day without a kinsman, that his name may be famous in Israel.
15 And he shall be unto thee a restorer of thy life, and a nourisher of thine old age: for thy daughter in law, which loveth thee, which is better to thee than seven sons, hath born him.
16 And Naomi took the child, and laid it in her bosom, and became nurse unto it.
17 And the women her neighbours gave it a name, saying, There is a son born to Naomi; and they called his name Obed: he is the father of Jesse, the father of David.
10 ڪنهن کي نيڪ عورت ملي سگهي ٿي؟ ڇاڪاڻ ته سندس قيمت ياقوت کان گهڻو وڌيڪ آهي.
13 هوءَ اُن ۽ سن جي ڳولا ڪري ٿي، ۽ پنهنجن هٿن سان خوشيءَ سان ڪم ڪري ٿي.
17 هوءَ طاقت سان پنهنجو ڪم ڪري ٿي، ۽ پنهنجا هٿ مضبوط ڪري ٿي.
18 هوءَ سمجهي ٿي ته سندس واپار سٺو آهي: سندس شمع رات جو نه وسندي آهي.
20 هوءَ غريبن ڏانهن پنهنجو هٿ وڌائي ٿي؛ ها، هوءَ ضرورتمندن ڏانهن پنهنجا هٿ وڌائي ٿي.
26 هوءَ حڪمت سان پنهنجو وات کوليندي آهي؛ ۽ سندس زبان ۾ مهربانيءَ جو قانون آهي.
27 هوءَ پنهنجي گهر جي طريقن تي چڱيءَ طرح نظر رکي ٿي، ۽ سستيءَ جي ماني نٿي کائي.
30 ...اها عورت جيڪا خداوند کان ڊڄي ٿي، ان جي ساراهه ڪئي ويندي.
31 سندس هٿن جي ميوي مان کيس ڏيو؛ ۽ سندس ڪم دروازن ۾ سندس تعريف ڪن.
10 Who can find a virtuous woman? for her price is far above rubies.
13 She seeketh wool, and flax, and worketh willingly with her hands.
17 She girdeth her loins with strength, and strengtheneth her arms.
18 She perceiveth that her merchandise is good: her candle goeth not out by night.
20 She stretcheth out her hand to the poor; yea, she reacheth forth her hands to the needy.
26 She openeth her mouth with wisdom; and in her tongue is the law of kindness.
27 She looketh well to the ways of her household, and eateth not the bread of idleness.
30 a woman that feareth the Lord, she shall be praised.
31 Give her of the fruit of her hands; and let her own works praise her in the gates.
16 انهيءَ سان اسين خدا جي محبت کي سمجهون ٿا، ڇاڪاڻ ته هن اسان لاءِ پنهنجي جان ڏني: ۽ اسان کي به پنهنجي ڀائرن لاءِ پنهنجي جان ڏيڻ گهرجي.
18 منهنجا ٻارو، اسان کي رڳو لفظن ۾ ۽ نه ئي زبان ۾ پيار ڪرڻ گهرجي، پر عمل ۽ سچائيءَ سان.
16 Hereby perceive we the love of God, because he laid down his life for us: and we ought to lay down our lives for the brethren.
18 My little children, let us not love in word, neither in tongue; but in deed and in truth.
خود-تقسيم، جنهن جي ذريعي اسين غلطي جي خلاف پنهنجي جنگ ۾ سچائي، يا مسيح لاءِ سڀ ڪجهه قربان ڪريون ٿا، عيسائي سائنس ۾ هڪ قاعدو آهي. هي قاعدو واضح طور تي خدا کي الاهي اصول جي طور تي تشريح ڪري ٿو، - زندگي جي طور تي، پيءُ جي نمائندگي ڪري ٿو؛ سچ جي طور تي، پٽ جي نمائندگي ڪري ٿو؛ پيار جي طور تي، ماءُ جي نمائندگي ڪري ٿو.
خدا ۽ انسان لاءِ پيار شفا ۽ تعليم ٻنهي ۾ سچي ترغيب آهي. پيار متاثر ڪري ٿو، روشن ڪري ٿو، مقرر ڪري ٿو، ۽ رستو ڏيکاري ٿو. صحيح مقصد سوچ کي پن، ۽ تقرير ۽ عمل کي طاقت ۽ آزادي ڏين ٿا. محبت سچ جي قربان گاہ تي پادري آهي. صبر سان انتظار ڪريو ته خدائي پيار فاني ذهن جي پاڻيءَ تي هلي، ۽ مڪمل تصور ٺاهي. صبر کي "پنهنجو مڪمل ڪم" هجڻ گهرجي.
سڀني دعائن جو امتحان انهن سوالن جي جواب ۾ آهي: ڇا اسان هن پڇڻ جي ڪري پنهنجي پاڙيسري سان وڌيڪ پيار ڪريون ٿا؟ ڇا اسان پراڻي خود غرضي جي پيروي ڪريون ٿا، ڪنهن بهتر شيءِ لاءِ دعا ڪرڻ تي مطمئن آهيون، جيتوڻيڪ اسان پنهنجي دعا سان مسلسل رهڻ سان پنهنجي درخواستن جي خلوص جو ڪو ثبوت نه ڏيون ٿا؟ جيڪڏهن خود غرضي رحمدلي کي جاءِ ڏني آهي، ته اسان پنهنجي پاڙيسري کي بي غرضي سان ڏسنداسين، ۽ انهن کي برڪت ڏينداسين جيڪي اسان تي لعنت ڪن ٿا؛ پر اسان ڪڏهن به هن عظيم فرض کي صرف اهو پڇڻ سان پورو نه ڪنداسين ته اهو ڪيو وڃي. اسان جي اميد ۽ ايمان جي ثمر مان لطف اندوز ٿيڻ کان اڳ هڪ صليب کڻڻو آهي.
جڏهن اسان کي احساس ٿئي ٿو ته هڪ ذهن آهي، ته اسان جي پاڙيسري کي پاڻ وانگر پيار ڪرڻ جو الاهي قانون ظاهر ٿئي ٿو؛ جڏهن ته ڪيترن ئي حڪمران ذهنن تي يقين انسان جي هڪ ذهن، هڪ خدا ڏانهن عام وهڪري کي روڪي ٿو، ۽ انساني سوچ کي مخالف چينلن ڏانهن وٺي ٿو جتي خود غرضي راڄ ڪري ٿي.
خود غرضي انساني وجود جي شعاع کي سچائي ڏانهن نه پر غلطي جي طرف اشارو ڪري ٿي. ذهن جي وحدت جو انڪار اسان جو وزن ترازو ۾ اڇلائي ٿو، روح، خدا، نيڪي جي نه، پر مادي جي.
پنهنجي پاڙيسري کي پاڻ وانگر پيار ڪرڻ، هڪ الاهي خيال آهي؛ پر هن خيال کي جسماني حواسن ذريعي ڪڏهن به ڏسي، محسوس ڪري يا سمجهي نه ٿو سگهجي.
خوشي روحاني آهي، سچائي ۽ پيار مان پيدا ٿي آهي. اها بي غرض آهي؛ تنهن ڪري اها اڪيلو موجود نه ٿي سگهي ٿي، پر سڀني انسانن کي ان کي حصيداري ڪرڻ جي ضرورت آهي.
انساني پيار بيڪار نه ٿو وهايو وڃي، جيتوڻيڪ ان جو ڪو به موٽ نه ملندو آهي. پيار فطرت کي مالا مال ڪري ٿو، ان کي وڌائي ٿو، پاڪ ڪري ٿو، ۽ بلند ڪري ٿو. زمين جا سياري جا ڌماڪا پيار جي گلن کي اُڇلي سگهن ٿا، ۽ انهن کي هوائن ڏانهن ڇڪي سگهن ٿا؛ پر جسماني لاڳاپن جو هي ٽڪراءُ خدا سان وڌيڪ ويجهو سوچ کي متحد ڪرڻ جو ڪم ڪري ٿو، ڇاڪاڻ ته محبت جدوجهد ڪندڙ دل کي سهارو ڏئي ٿي جيستائين اهو دنيا تي آهون نه ڀري ۽ جنت لاءِ پنهنجا پر کولڻ شروع نه ڪري.
ڇا ذاتي دوستن کان سواءِ وجود توهان لاءِ خالي هوندو؟ پوءِ اهو وقت ايندو جڏهن توهان اڪيلا هوندا، همدردي کان سواءِ رهجي ويندا؛ پر هي ظاهري خال اڳ ۾ ئي الاهي پيار سان ڀريل آهي. جڏهن ترقي جو هي وقت ايندو، جيتوڻيڪ توهان ذاتي خوشين جي احساس سان چنبڙيل رهندا، روحاني محبت توهان کي اهو قبول ڪرڻ تي مجبور ڪندي جيڪا توهان جي ترقي کي بهترين طور تي فروغ ڏئي ٿي. دوست غداري ڪندا ۽ دشمن بدنام ڪندا، جيستائين سبق توهان کي بلند ڪرڻ لاءِ ڪافي نه هجي؛ ڇاڪاڻ ته "انسان جي انتها خدا جو موقعو آهي." ليکڪ مٿي ڏنل پيشنگوئي ۽ ان جي نعمتن جو تجربو ڪيو آهي.
خدا وڏي سان ڳنڍڻ لاءِ پاڻ جو گهٽ خيال ڏئي ٿو، ۽ بدلي ۾، اعليٰ هميشه گهٽ خيال جي حفاظت ڪري ٿو. روح ۾ امير هڪ عظيم برادري ۾ غريبن جي مدد ڪري ٿو، سڀني جو ساڳيو اصول يا پيءُ آهي؛ ۽ برڪت وارو آهي اهو ماڻهو جيڪو پنهنجي ڀاءُ جي ضرورت کي ڏسي ٿو ۽ ان کي پورو ڪري ٿو، ٻئي جي ڀلائي ۾ پنهنجو پاڻ کي ڳولي ٿو. پيار گهٽ ۾ گهٽ روحاني خيال کي طاقت، امرتا ۽ نيڪي ڏئي ٿو، جيڪو سڀني ۾ چمڪندو آهي جيئن گل ڪُلي مان چمڪندو آهي.
اسان خدائي مابعدالطبعيات جي سمجھ ۾ اسان جي مالڪ جي مثال تي عمل ڪندي سچائي ۽ پيار جي نقش قدم تي هلون ٿا. عيسائيت سچي شفا جو بنياد آهي. جيڪو به انساني سوچ کي بي لوث محبت سان مطابقت رکي ٿو، اهو سڌو سنئون خدائي طاقت حاصل ڪري ٿو.
عيسيٰ عيسائي دور ۾ سڀني عيسائيت، الاهيات ۽ شفا لاءِ مثال قائم ڪيو. عيسائي هاڻي به سڌي طرح حڪم هيٺ آهن، جيئن اهي ان وقت هئا، مسيح وانگر هجڻ، مسيح جي روح کي حاصل ڪرڻ، مسيح جي مثال جي پيروي ڪرڻ، ۽ بيمارن کي ۽ گناهن کي شفا ڏيڻ. عيسائيت لاءِ گناهه کان بيماري کي ڪڍڻ آسان آهي، ڇاڪاڻ ته بيمار گناهن جي ڀيٽ ۾ درد سان الڳ ٿيڻ لاءِ وڌيڪ تيار آهن ته گناهن کي ڇڏي ڏين، حواسن جي نام نهاد خوشي. عيسائي اڄ به اهو ثابت ڪري سگهي ٿو جيئن صديون اڳ ثابت ٿيو هو.
اسان جي آقا هر پوئلڳ کي چيو: "سڄي دنيا ۾ وڃو، ۽ هر مخلوق کي خوشخبري جي تبليغ ڪريو! ... بيمارن کي شفا ڏيو! ... پنهنجي پاڙيسري کي پاڻ وانگر پيار ڪريو!" اهو عيسيٰ جو هي الاهيات هو جنهن بيمارن ۽ گناهن کي شفا ڏني.
هر وقت ۽ هر حالت ۾، نيڪي سان برائي تي غالب اچو. پاڻ کي ڄاڻو، ۽ خدا برائي تي فتح حاصل ڪرڻ لاءِ حڪمت ۽ موقعو فراهم ڪندو. محبت جي ڍير ۾ ملبوس، انساني نفرت توهان تائين نه پهچي سگهي ٿي. هڪ اعليٰ انسانيت جو سنگم سڀني مفادن کي هڪ ديوتا ۾ متحد ڪندو.
روحاني زندگي ۽ برڪت واحد ثبوت آهن، جن جي ذريعي اسان سچي وجود کي سڃاڻي سگهون ٿا ۽ ناقابل بيان امن محسوس ڪري سگهون ٿا جيڪو هڪ جذب ڪندڙ روحاني پيار مان ايندو آهي.
اهو چڱي طرح سمجهڻ گهرجي ته سڀني انسانن جو هڪ ذهن، هڪ خدا ۽ پيءُ، هڪ زندگي، سچائي ۽ پيار آهي. جيئن جيئن هي حقيقت ظاهر ٿيندي، انسان ان تناسب سان ڪامل ٿيندو، جنگ بند ٿي ويندي ۽ انسان جو سچو ڀائيچارو قائم ٿي ويندو. ڪو به ٻيو معبود نه هجڻ، ڪنهن ٻئي ڏانهن رخ نه ڪرڻ سواءِ هڪ مڪمل ذهن جي جيڪو ان جي رهنمائي ڪري، انسان خدا جي مثال آهي، پاڪ ۽ ابدي، اهو ذهن رکڻ جيڪو مسيح ۾ پڻ هو.
عالمگير محبت عيسائي سائنس ۾ الاهي طريقو آهي.
ڏينهن جو فرض
ميري باڪسر ايڊدي طرفان
روزانه دعا
اهو هن چرچ جي هر ميمبر جو فرض هوندو ته هر ڏينهن دعا ڪري: "توهان جي بادشاهي اچي ؛" خدا جي سچائي ، زندگي ، ۽ محبتن جي رھنمائي مون ۾ قائم ڪرڻ ۽ سڀني گناھن کان منھن ڇڏ ۽ شايد توهان جو ڪلام سڀني ماڻهون جي محبت کي متاثر ڪري ، ۽ انهن تي حڪومت ڪري!
چرچ دستياب ، آرٽيڪل 8 ، سيڪشن 4
مقصد ۽ عملن لاءِ هڪ قاعدو
نه ئي دشمني ۽ نه ئي صرف ذاتي لگاڳ ، مادر چرچ جي ميمبرن جي مقصدن يا عملن کي متاثر ڪرڻ گهرجي. سائنس ۾ ، خدائي محبت ماڻهو کي ئي اختيار ڪري ٿي ۽ هڪ عيسائي سائنسدان محبت جي مٺي سهولتن جي عڪاسي ڪري ٿو ، گناهه کي هلائڻ ۾ ، سچي برادري ، شفقت ۽ معافي ۾. هن چرچ جا ميمبر روزانه واچ ۽ دعا ڪن ته سڀني براين کان نجات ملي ، پيشنگوئي ڪرڻ ، قضا ڪرڻ ، مذمت ڪرڻ ، صلاح ڏيڻ ، متاثر ٿيڻ يا غلط طريقي سان متاثر ٿيڻ کان.
چرچ دستياب ، آرٽيڪل 8 ، سيڪشن 1
فرض جي خبرداري
اهو هن چرچ جي هر فرد جو فرض هوندو ته هُو روزانه جارحيت واري ذهني تجويز جي خلاف پاڻ کي دفاع ڪري ، ۽ خدا جي ، پنهنجي رهبر ۽ ماڻهويت جي لاءِ پنهنجي فرض کي وسارڻ ۽ غفلت ۾ مبتلا نه ڪيو وڃي. هن جي ڪم سان هن جو فيصلو ڪيو ويندو ، - ۽ انصاف ڪيو يا مذمت ڪئي ويندي.
چرچ دستياب ، آرٽيڪل 8 ، سيڪشن 6